Evet itiraf ediyorum kunyonjiyi aradım. İnsan gibi konuştuk bir defa, tabi ben doyamadım yüz buldum ya bir daha aradım "Ne var bir şey mi oldu?" diyerek hayatının hatasını yaptı. Birikmiş, birikmemiş, içimde tuttuğum, o an aklıma gelen ama sanki en büyük derdim oymuş gibi bir isyan etme, bir vicdan sızlatan haykırışlar, sonrasında sen bilirsinler ve bunu takip eden sen beni haketmiyorsun tavırları. Akabinde yan çizmeler aslında haklısıncıklar, arkadaş olsak da olur ben senden kopamamcıklar adeta Volkan gibi götümle top tutuyorum rakip şaşkın ve hırslı... Hani az daha ayarı versem "tamam lan tamam çıkalım da Dünya kaç bucak göstereyim sana" diyecek ama, o manevrayı önceden gören ben kunjonjikime "sen giderken ben dönüyordum bakışı" atıp "peki o zaman ben üstüne gelmiyim" diyerek onu vicdanıyla başbaşa bıraktım. Kaparken de buruk "bye" ile ambiyansı oldukça pekiştirdim.
Elimi sallasam parmağım başına ortalama 8.2 erkek düşer ona eminim artık... Facebook'tan gelen ekleme taleplerini hiç hesaba katmıyorum bakın. "Bu adam beni nasıl istemez" diye dövünüyorum. Hayır kunyonji gözden çıkarılabilir bir adam olur "ay ben de sana bayılmıyodum zaten yaaee" der şizofren etiketini yapıştırır devam ederim. Bir kere adam İstanbul'da, bu adam siyah, bu adamın evi var -ki bu sevişebilme özgürlüğü demek- bu adam yatakta bir pele, bir Roberto Carlos, bir Ronaldinho. Yani bizi ancak kara toprak ayırır kunyonji!!! Kunyonji f*ck me hard!!!
Bu kadar ölüm-kalım meselesi yaptım ben bu adamı. E sonra ne olacak? Ya sıkılırsam, ya bıkarsam baby face yüzlüm senden. O çapkınlık geceleri, ona buna mavi boncuk dağıtmalar, çatır çutur götüreceğim adamlar başka başka taş bebeler onları kimler alacak? Hayır kunyonjim aslandır, kaplandır, onu ellere veremem içime oturur.
Ancak her gün PİLAV yenir mi? Bu soru beni senden soğutuyor kunyonjikim...
